چطور یک شرکت نرم‌افزاری خوب برای کار کردن پیدا کنیم؟

بقا در شغل برنامه‌نویسی در ایران نیاز به عوض کردن هر چند وقت یک بار شرکت دارد. مهم نیست که چند سال سابقه دارید و به چه موضوعاتی تسلط دارید و مهم نیست که شرکتی که در آن کار می‌کنید چقدر خوش‌سابقه و جذاب باشد. به هر صورت باید برای تضمین شغلی در کسوت برنامه‌نویس هر دو سه سال یک بار به یک شرکت جدید بروید تا هم چیزهای جدید یاد بگیرید و هم شبکه کاری‌تان را گسترش دهید. حال سوال این است که چطور می‌توان فهرستی از شرکت‌های نرم‌افزاری معتبر پیدا کرد؟ من در اینجا ۱۰ روش برای پیدا کردن این طور شرکت‌ها را فهرست کرده‌ام. این فهرست دو مشکل کوچولو دارد. اول این که مرتب کردن این فهرست بر اساس اهمیت کار سختی است و دوم این که با این طور روش‌ها نمی‌توان شرکت‌های تازه تاسیس و شرکت‌های خیلی کوچک و ناشناس را پیدا کرد. فهرست روش‌ها:

۱- مراجعه به سایت شورای عالی انفورماتیک: این شورا زیر نظر معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی (سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی قدیم) اداره می‌شود و مسئول رتبه‌بندی شرکت‌های کامپیوتری برای شرکت در مناقصات کامپیوتری ادارات دولتی می‌باشد. هر چند همیشه موفق‌ترین شرکت از دید اقتصادی بهترین شرکت برای کار کردن نیست ولی به هر صورت رتبه بالاتر از شورای عالی انفورماتیک نشان‌گر تیم بزرگ‌تر و سابقه بیشتر است. فهرست شورای عالی انفورماتیک یکی از مهم‌ترین و معتبرترین فهرست‌های شرکت‌های کامپیوتری فعال در ایران می‌باشد.

۲- مراجع به سایت دیگر شوراها، انجمن‌ها و نهادهای کامپیوتری مثل سازمان نظام صنفی رایانه‌ای، مرکز تحقیقات صنایع انفورماتیک، شرکت تحقیق و توسعه صادرات نرم‌افزار (ثنارای)، اتحادیه صادر کنندگان نرم‌افزار و…

۳- استفاده از شبکه دوستان واقعی و مجازی چه در facebook و google reader و چه در سایت‌های ایرانی مثل idevcenter.com. هر کدام از این دوستان با چند شرکت آشنایی دارند و می‌توانند راهنمای خوبی برای بقیه باشند.

۴- حضور در نمایشگاه‌ها و همایش‌های مرتبط و نسبتاً مرتبط مثل نمایشگاه الکامپ و نمایشگاه‌های جنبی بعضی همایش‌ها. مثلاً در همایش‌هایی که راجع به صنعت و یا مدیریت صنعتی و کیفی برگزار می‌شود حتماً می‌توان ردی از شرکت‌های مدعی در تولید سیستم‌های ERP را پیدا کرد.

۵- بررسی مداوم آگهی‌های استخدام که در روزنامه‌ها و بعضی سایت‌ها منتشر می‌شوند. بیشتر سایت‌های درست و حسابی مکانیزمی برای اشتراک در اخبار آگهی استخدام دارند.

۶- مراجعه به سازمان‌ها و ادارات خیلی بزرگ مثل بانک‌ها، شهرداری‌ها، گمرک و… و مشاهده شرکتی که کارهای‌شان را انجام می‌دهد. معمولاً این طور سازمان‌ها یک شرکت وابسته برای انجام کار‌های نرم‌افزاری‌شان تاسیس کرده‌اند. مثلاً شرکت کاسپین و فناپ به ترتیب برای بانک‌های پارسیان و پاسارگارد و شرکت تامین خدمات ماشینی سازمان بیمه تامین اجتماعی از این دست شرکت‌ها محسوب می‌شوند.

۷- مراجعه به سازمان‌هایی که پروژه خاصی انجام می‌دهند و دیدن فهرست پیمانکاران یا همکاران آنها. مثلاً مراجعه به سایت پروژه لینوکس ملی و مشاهده فهرست شرکت‌هایی که در حوزه لینوکس فعال هستند یا مراجعه به شرکت همراه اول برای مشاهده فهرست شرکت‌هایی که در زمینه خدمات SMS، امنیت موبایل و ارزش افزوده فعال هستند.

۸- پرس و جو از واحد کامپیوتر اداره‌ای که هم اکنون شرکت شما پیمانکار آنها محسوب می‌گردد. اگر اداره مورد نظر اداره بزرگی باشد مسلماً غیر از شرکت شما با شرکت‌های دیگری هم طرف قرارداد است. از آنجا که کارمندان آن اداره با نیروهای آن شرکت‌ها در تماس مستقیم هستند اولاً می‌توانید سطح کاری شرکت موصوف را با دقت نسبتاً خوبی بررسی کنید و از طرف دیگر این آشنایی غیر مستقیم می‌تواند لینک خوبی برای برقراری ارتباط با آن شرکت باشد.

۹- جستجو در گوگل و ایجاد google alert برای کلمات کلیدی و نام نرم‌افزارهای مختلف مثل نرم‌افزار دبیرخانه، نرم افزار دبیرخانه و ECE، سازمان الکترونیک، استخدام برنامه‌نویس، حسابداری تحت وب و…

۱۰- کتاب اول و کتاب باماک: درست است که از این دو کتاب نمی‌شود اعتبار و بزرگی شرکت‌ها تشخیص داد ولی اقلاً  می‌شود فهمید اسم کدام شرکت‌ها دارای تکرار بیشتری است.

خواندن این‌ها هم توصیه می‌شود:
* شوارها، انجمن‌ها و سازمان‌های کامپیوتری ایران
* پایگاه اطلاع رسانی نمایشگاه‌های ایران
* چند سایت کاریابی برای نرم‌افزاری‌ها: سایت itjobs، سایت IranTalent، سایت developercenter

Comments

  1. مجيد آواژ

    مطلب خوبي بود، اما با اينکه يک برنامه هر چند سال يک بار بايد شفل عوض کند موافق نيستم. چرا که يک برنامه نويس نمي تواند براي تمام عمر چنين شغلي را داشته باشد و بايد به رده هاي بالاي سازمان ارتقا يابد. البته براي ماندگاري برنامه نويسها و مديران فني راه هاي زيادي وجود دارد، مثلا مي توان برنامه نويس را در سهام شرکت، سود شرکت و يا حتي سود پروژه شريک کرد. از اين نظر بايد کارفرماها وسعت فکر داشته باشند. از طرف ديگر در چنين مواردي هم بايد برنامه نويس داراي اين ظرفيت باشد که با داشتن چند سهم از سهام شرکت و يا شراکت در سود يک پروژه، مالک مطلق شرکت نيست و سهامداران شرکت براي شرکت شدن آن خون دل زيادي خورده اند. متاسفانه هر دو طرف در اين زمينه داراي مشکلات جدي هستند.

  2. علی غفوری

    با سلام لطفا در مورد تعهدات برنامه نویس ها به شرکت ها مانند ارائه سفته و غیره هم مطالبی بنویسید
    لطفا هم از وبلاگ تازه تاسیس شده من هم دیدن فرمایید
    alighafoori.wordpress.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *