وبلاگ افشار محبی

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های روش‌های جدید مبتنی بر agile توسعه نرم‌افزار بر اساس نیاز محدود فعلی و تغییرات مداوم آن بر اساس تغییر نیازمندی‌های مشتری یا تغییر درک تیم از نیازمندی‌هاست. روش‌های جدید به ما می‌گویند هیچ چیزی را از همان اول به طور کامل نسازیم. اول یک تیکه کوچک از آن را به طور کامل بسازیم و بعداً در صورت نیاز آن را تغییر دهیم.

تغییرات مداوم نرم‌افزار از آن چیزهایی است که برنامه‌نویس‌ها همیشه از آن گریزان بوده و آن را سخت می‌دانند. این سختی چیزی است که نمی‌توان از آن فرار کرد. برای زنده ماندن در دنیای پر تغییر و پر رقابت امروز باید به این سختی تن داده و به تغییر مداوم نرم‌افزار عادت کرد.

در همین راستا سعی کردم تغییر مداوم را در پروژه «کارویس» تمرین کنم. باید اذعان کنم آنقدرها هم سخت نبود. در واقع تغییر مداوم چیزی است که می‌توان تا اندازه‌ای به آن عادت کرد. یعنی اگر شما به این دیدگاه عادت کنید خود به خود در برنامه‌هایی که می‌نویسید موارد لازم را تا انداره‌ای رعایت خواهید کرد. خوشبختانه پیروی از الگوی تغییر مداوم در صورتی که اصولی انجام شود باعث افزایش سرعت در پیاده‌سازی تیکه تیکه‌های نرم‌افزار هم می‌شود.

یکی از موضوعاتی که سعی کردم در کنار «تغییر مداوم» تمرین کنم، انجام تست واحد (unit test) بود. باید صادق بوده و اعتراف کنم که متاسفانه در این زمینه تا این لحظه هیچ موفقیتی به دست نیاورده‌ام. انجام این کار سخت‌تر از آنی بود که فکر می‌کردم. به خاطر ماهیت «کارویس» نیاز به mocking زیادی بود که وقت آن را نداشتم. علاوه بر این در خیلی از موارد طراحی تست سخت‌تر از پیاده‌سازی آن بود. وسوسه شیطانی اختصاص وقت تست به توسعه را هم می‌توانید به فهرست دلایل اضافه کنید. هنوز هم در حال تلاش برای عادت کردن به unit testهای موثر در کارویس و دیگر پروژه‌ها هستم.