آنچه به جایی نرسد فریاد است

چیزی که این روزها به شدت در اطرافم قابل لمس است، نبود عدالت و ایضاً نبود نظم است. روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۳۸۹ به علت آلودگی هوا تعطیل اعلام شده است. اما تعطیلی برای چه کسانی؟ برای از ما بهتران، برای کسانی که در بخش نازپرورده‌ی دولتی کار می‌کنند. من نمی‌دانم این چه جور تعطیلی است که فقط برای دولتی‌ها تعطیل است. آیا ریه‌ی کارمندان بخش خصوصی فیلتر سرخود دارد؟ آیا خصوصی‌ها دل ندارند که سه روز تعطیلی را به مسافرت بروند؟ آیا خصوصی‌ها کار و گرفتاری ندارند که بخواهند از تعطیلات استفاده کرده و به آن برسند؟ آیا گردانندگان بخش خصوصی هم روی چاه نفت نشسته‌اند که بخواهند از آن بذل و بخشش شاهانه کرده و کارمندانش را به تعطیلات بفرستند؟ واقعاً با این شرایط است که ملت انتظار دارند اینقدر شاهد مهاجرت نیروی ماهر و فرار مغزها نباشیم؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *