وبلاگ افشار محبی

همیشه وقتی سورس نرم‌افزارهای Open Source را بررسی می‌کردم به یک چیز بی‌معنی برمی‌خوردم: استفاده بی‌مورد از interface. مثلاً کلاسی را پیدا می‌کردم که پیاده‌سازی یک اینترفیس خاص بود در حالی که خود آن اینترفیس هم فقط در همان یک جا مورد استفاده قرار گرفته بود. تا جایی که من می‌دانستم استفاده از interface وقتی خوب است که بخواهیم چندین و چند کلاس داشته باشیم که بخواهیم آن یک interface خاص را پیاده‌سازی کرده باشند. چند وقت پیش بالاخره به صرافت افتادم و در StackOverflow پرسیدم که چرا این روزها استفاده از interface این قدر باب شده است.

جواب خیلی واضح و قابل قبول بود. چون با استفاده از interfaceها می‌توان مفاهیمی مثل Dependency Injection و Decoupling را در نرم‌افزار پیاده‌سازی کرد. استفاده از این مفاهیم یعنی کلاس‌ها و دیگر بخش‌های برنامه را طوری بنویسیم که در حد ممکن از دیگر بخش‌ها بی‌خبر بوده و در نتیجه به آن وابستگی نداشته باشند. برنامه‌هایی که به این روش نوشته می‌شوند مدیریت و نگهداری راحت‌تری دارند و خواناتر هستند. علاوه بر این‌ها تکنیک‌های جدیدی که در TDD و Mocking استفاده می‌شوند در برنامه‌هایی که به روش Dependency Injection نوشته شده‌اند خیلی کاراتر و راحت‌تر عمل می‌کنند.