وبلاگ افشار محبی

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این کار، عدم اطمینان کارفرماها به نیروهای بیرون شرکتی است. البته عمده‌ی این عدم اطمینان از عدم شناخت نشأت می‌گیرد. کارفرماها تا وقتی که با کسی کار نکرده باشند نمی‌توانند به او اعتماد کنند. در مورد خیلی از کارفرماها این نکته صادق است که چندین هفته‌ی اول کار هر نیروی جدیدی را صرفاً اختصاص می‌دهند به ایجاد شناخت متقابل نیروی جدید و شرکت نسبت به هم.

در واقع کارفرماها هر چقدر هم که از رزومه‌ی شخصی خوششان بیاید باز هم تا زمانی که مستقیماً با وی کار نکرده باشند نمی‌توانند مطمئن شوند که آن شخص دارای مهارت‌های لازم هست یا نه. ناگفته نماند که بر عکس این موضوع هم صادق است. یعنی یک برنامه‌نویس نمی‌تواند تا زمانی که خودش در یک شرکت جدید کار نکرده باشد نمی‌تواند مطمئن شود که آیا آنجا جای مناسبی برای او هست یا نه.

نتیجه‌ی این مسائل این می‌شود که کارفرما ترجیح می‌دهد کار تخصصی‌اش را به فردی کم تجربه‌تر ولی آشناتر بسپارد تا به فردی با تجربه‌تر ولی ناآشنا.

توجه:
این نوشته جز سری نوشته‌های «برون سپاری خدمات تخصصی» می‌باشد.