وبلاگ افشار محبی

گروهی از افراد remote worker را می‌شناسم که بیشتر آن‌ها از راه دور در دفاتر کار اشتراکی یا منازل خود مشغول به کار هستند. آن‌ها در یک فضای مجازی دور هم جمع هستند تا هم اشتراک تجارب داشته باشند و هم اینکه احساس تنهایی (isolation) را کاهش دهند. این گروه سالی یک بار یک گردهمایی یا کنفرانس مجازی برگزار می‌کنند تا بتوانند ارتباطات درون گروهی را تقویت کنند. دیروز گردهمایی ۲۰۱۷ برگزار شد و من هم در آن شرکت کردم. این گردهمایی تجارب جالبی برای من داشت.

حدود یک سال پیش با یکی از اعضای این گروه در LinkedIn آشنا شدم. از آنجا عضو Slack گروه شدم. اسلک به عنوان یک ابزار Chat متنی تیمی در این دو سه سال در ایران هم آنقدر استفاده شده که اکثر دوستان با اون آشنا هستند. در اسلک کانال‌های مختلفی را می‌توان ایجاد کرد. هر شخص می‌تواند در بعضی از کانال‌ها عضو شود و chat متنی داشته باشد. امکان ارسال فایل، pin کردن پیغام‌ها، mention کردن و Threading هم وجود دارد. فکر کنم اولین بار در کتاب الکترونیک راهنمای جامع دورکاری شرکت زاپیر بود که اسم اسلک را شنیدم. بعدش هم در اسلک گروهی از برنامه نویسان ایرانی با اسم dev team یا ir dev که توسط سهیل رشیدی راه اندازی شده بود عضو شدم. اخیراً هم در اسلک یک پروژه remote که بین چند برنامه نویس ایرانی و هندی و یک کارفرمای انگلیسی در حال انجام است حضور دارم. اسلک با زبان‌های راست به چپ مشکل دارد ولی یکی از دوستان اسکریپتی برای فارسی سازی آن تهیه کرده بود.

گروه افراد remote worker که برگزار کننده گردهمایی مجازی دیروز بود اسمش Virtual Team Talk و به طور خلاصه VTT است. گردانندگان اصلی گروه یک نفر از هلند و یک نفر دیگر از انگلیس هستند که هر دو مشاور Remote Working هستند و به طور معمول در کارگاه ها و کنفرانس های مختلف درباره Remote Working و بعضا Agile حضور دارند.

VTT به جز Slack از یک ابزار ویژه Remote Working به اسم Sococo استفاده می کند. این ابزار که در remote.co هم معرفی شده در نگاه اول شبیه به یک بازی به نظر می رسد. شما در صفحه اصلی سوکوکو نقشه ای از یک دفتر کار می بینید. هر کدام از اعضای تیم به طور واقعی در مکان مجزای خودشان در یک دفتر کار اشتراکی یا خانه خود در یک شهر یا کشور دیگر هستند اما به طور مجازی در سوکوکو حضور پیدا می کنند. هر کسی می‌گوید که الان در کدام اتاق این دفتر مجازی قرار دارد و مشغول انجام چه کاری است. با کلیک ماوس روی اتاق‌ها می‌توان به آن اتاق وارد شد و با دیگر افراد حاضر در اتاق چت کرد یا تماس ویدیویی برقرار کرد. در یک دفتر کار نوعی اتاق‌های مختلفی می‌توان در نظر گرفت. مثلاً اتاق کنفرانس، اتاق ملاقات خصوصی، اتاق سکوت، فضای لابی، آشپزخانه، اتاق فوتبال دستی، اتاق کار و … طبیعتاً در هر اتاقی، کار مخصوص به همان اتاق انجام می شود.

ابزار فوق‌العاده‌ای که دیروز برای اولین بار از آن استفاده کردم ابزار ویدیو کنفرانس گروهی Zoom است. زوم چیزی شبیه اسکایپ است با این تفاوت که تعداد زیادی افراد می‌توانند به طور هم‌زمان ویدیو کنفرانس داشته باشند یا Desktop خود را به اشتراک بگذارند. زوم روی پلتفرم های مختلف از جمله اندروید و اوبونتو قابل استفاده است. سرعت زوم به نظرم خیلی مناسب آمد. من از روی یک گوشی آندرویدی ۲۲۰ هزار تومانی و اینترنت 3G همراه اول توانستم ویدیوی هم‌زمان سه چهار نفر به علاوه صدای گوینده را به طور واضح آن هم به مدت بیش از چهل دقیقه بشنوم. البته موفق به تکرار این تجربه از روی لپ تاپ و اینترنت ADSL نشدم. با لپ تاپ با اینکه تجربه خوب ویدیوی هم‌زمان ۵ نفر و ارسال ویدیو و صدای خودم را هم داشتم ولی قطع و وصل های چند باره ای که داشتم حسابی اذیت کرد و باعث آبرو شد. کمبود نور اتاق مجبورم کرد که فلش یک گوشی موبایل را روبروی صورتم روشن نگه دارم.

یکی دیگر از ابزارهای رایج گروه‌های remote همان ابزار معروف Google Docs است. ابزاری پر استفاده برای به اشتراک گذاری مستندات. هر چند که خود ما در یک تیم دیگر مجبور شدیم به جای Google Docs و Google Drive از OneDrive و بعدش هم از DropBox استفاده کنیم. در گروه‌های Remote از وبلاگ و پادکست هم استفاده زیادی برای اشتراک اطلاعات استفاده می شود. ابزارهای Time Tracking هم که همیشه در کارهای Remote و Freelancing اسمش در میان است.

نکته جالب توجهی که در رویداد دیروز و کل این گروه وجود دارد اتمسفر اجتماعی و دوستانه آن است. معرفی افراد تازه وارد به قدیمی تر ها و قاعده Ice Breaking در ابتدای هر کدام از جلسات کنفرانس از مصداق‌های این موضوع هستند. کمک خواستن و جواب گرفتن و به اشتراک گذاری تجارب را هم بخشی از این مصداق‌ها در نظر بگیرید. این اتمسفر باعث می‌شود که networking خیلی بهتر و موثرتر انجام شود. چیزی که من حس می‌کنم نیاز داریم تا در رویدادهای داخل ایران و حتی در فضای شرکت های ایرانی آن را تقویت کنیم.