خیلی اوقات فعالان در وب فارسی متهم می‌شوند به این که به صورت ایزوله فکر و عمل می‌کنند. به این معنی به دنیای واقعی توجه زیادی نمی‌کنند و فکر می‌کنند دنیا همان چیزی است که در وب وجود دارد. مثلا اگر در فیسبوک و چند تا وبلاگ در رابطه با مخالفت یا موافقت با قانونی یا موضوعی اتفاق نظر پیش آمد آن را به کل جامعه نسبت می‌دهند. از دیگر جنبه‌های این تصورات نادرست که از فعالیت طولانی مدت در وب و اینترنت ناشی می‌شود این است که شخص فکر می‌کند اینترنت منبع اصلی اطلاعات است و هر چیزی که روی اینترنت نیست اصلا وجود ندارد.
متاسفانه این اشکالات در دنیای فعالان وب فارسی به طور واقعی وجود دارد و نمی‌شود آن را کتمان کرد. به کسانی که این چنین در دام افتاده‌اند توصیه می‌شود فعالیت‌شان را در حوزه‌های دیگر نیز افزایش دهند. مثلا مجلات عمومی و تخصصی را ورق بزنند، هر از چند گاهی در اتوبوس و مترو بنشینند و در مباحثات مردم عادی کوچه و خیابان وارد شوند، افکارشان را با دنبال کردن آن در فضای واقعی جامعه امتحان کنند، اگر وبلاگ نویس هستند فقط در وبلاگشان ننویسند، گاهی اوقات در مجلات و نشریات مقاله بدهند، در جمع همکاران اظهار عقیده کنند، مخاطبانی در مراکز تجمع شفاهی پیدا کنند و غیره و مهم تر از همه:
از کسانی که در اینترنت نیستند راجع به خودشان و افکارشان نظر خواهی کنند.
دیدگاه‌ها
در مطلب قبلي خودتون عنوان كرديد كه اكثر شركت‌هاي ايراني بعد از يك مدت خلاقيت خودشون رو از دست مي‌دن چون كارهاشون ديگه جديد نيست و بيشتر نگهداري نرم افزار است. بنابراين اين نوع شركت‌ها و افراد كه عموما خروجي هم در وب منتشر نمي‌كنند آنچنان اهميتي هم ندارند راستش رو بخواهيد چون خلاقيتشون 5 سال قبل يا 10 سال قبل تموم شده